اجرای نمایشنامهای از حسین کیانی
تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۲۰۵۹۵
نمایش «مجلس توبهنامهنویسی اسماعیل بزاز» نوشته حسین کیانی و به کارگردانی کارن کیانی از پانزدهم فروردین۱۴۰۳ در تالار مولوی به صحنه میرود.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی پروژه، نمایش «مجلس توبهنامهنویسی اسماعیل بزاز» نوشته حسین کیانی، به کارگردانی کارن کیانی و با بازی بهروز پناهنده از پانزدهم فروردین ۱۴۰۳ در سالن کوچک تالار مولوی، ساعت ۱۹ به اجرا در میآید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آخرین تولید تازهی گروه نمایش «چریکه» که از سال ۱۳۷۷ به سرپرستی حسین کیانی شکل گرفته است، آخرین نمایشنامه به قلم خود اوست که به کارگردانی جوانترین عضو گروه و یکی از جوانترین کارگردانان کنونی تئاتر ایران یعنی کارن کیانی به صحنه میرود.
«مجلس توبهنامهنویسی اسماعیل بزاز» یک نمایش تک اجراگر به بازیگری بهروز پناهنده است، که بعد از بازی او در نمایش «کافه کات» دومین تجربهی خود با این گروه را این بار با کارگردان دوم گروه چریکه به انجام میرساند. طراحی صحنه و لباس این نمایش را حسین کیانی انجام داده است.
کهرام تاراج (دستیار اول کارگردان، مدیر تولید و برنامهریز)، اشکان میرچی (دستیار دوم کارگردان)، کارن کیانی(طراح نور)، مهدی دوایی( طراحی پوستر و بروشور)، حامد باقری تنها، معصومه کیانی (فیلم تئاتر و مستند نگاری)، امین جباری (موشن گرافیک)، الهام حسینی-تئاترآنلاین (روابط عمومی و تبلیغات مجازی)، اردلان آشناگر(عکاس)، اشکان میرچی(تنبک) ز دیگر عوامل نمایش «مجلس توبهنامهنویسی اسماعیل بزاز» هستند.
در خلاصه داستان نمایش آمده: اسماعیل بزاز مقلد معروف و محبوب و محجوب عصر ناصری در تماشاخانهی مدرسهی مبارکهی دارالفنون در شبی تلخ، طولانی و طاقتفرسا، مجبور به نوشتن توبهنامهای است...
این نمایش از تاریخ پانزدهم فروردین سال ۱۴۰۳ در تالار مولوی، سالن کوچک ساعت ۱۹ به اجرا در میآید.
بلیتفروشی نمایش «مجلس توبهنامهنویسی اسماعیل بزاز» با ۳۰ درصد تخفیف برای سه روز نخست آغاز شده است.
علاقهمندان میتوانند برای تهیه بلیت به سایت تیوال مراجعه کنند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: حسین کیانی ماه رمضان ماه مبارک رمضان نوروز ۱۴۰۳ وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی حسین کیانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۲۰۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دو ضربه مهم به بودجهنویسی کشور؛ یکی در دولت احمدینژاد و یکی در دولت رئیسی
روزنامه هم میهن در یادداشتی به اختیارات مجلس و بودجهنویسی پرداخته است.
این روزنامه مینویسد: ظاهراً قرار بوده که مجلس در رأس امور باشد. البته به لحاظ قانون اساسی چنین ظرفیتی در حوزه اختیارات مجلس هست، ولی دو مسئله موجب شده که این اختیارات مجلس هم به لحاظ حقوقی و هم حقیقی رو به افول گذاشته شود.
به لحاظ حقیقی به علت وجود نظارت استصوابی، شاهد آن هستیم که انتخابشدگان برای ورود به مجلس با گذشت زمان، از بسیاری جهات ناکارآمد شدهاند؛ نه میخواهند و نه قادرند که از اختیارات و مسئولیتهای خود به نحو درست و به سود جامعه استفاده کنند.
از منظر حقوقی هم به دلیل همین ضعفها حوزههای اختیارات مجلس به مرور زمان محدود و محدودتر و حتی قیدهای جدیدتری هم بر آن زده شده است.
اگر قرار باشد از میان مجموعه اختیارات مجلس همه را بگیرند و یکی باقی بماند و اتفاقاً اگر همان یکی را خوب انجام دهند، مملکت در مسیر درستی قرار خواهد گرفت؛ آن یک موضوع بودجه سالانه است؛ بودجهای که میان هزینه و درآمدش توازن باشد، مصارف آن، علمی و معقول باشد، منابع آن منصفانه و تحققپذیر و مهمتر اینکه شفاف و روشن باشد.
واقعیت این است که اغلب دولتها و مجالس چند دهه اخیر کمابیش با بودجه به نحو دیگری جز آنچه که در بالا گفته شد رفتار کردهاند؛ ولی دو دولت اصولگرای احمدینژاد در گذشته و اکنون رئیسی و مجالس متناظر آنها بیش از دیگران با شفافیت و منصفانه و علمی بودن منابع و مصارف بودجه مسئله داشتهاند.
احمدینژاد همان زمان که آمد گفت: «کل قانون بودجه در قالب یک دفترچه در جیب هر ایرانی جا شود»، درحالیکه هیچگاه چنین نشد چراکه شدنی هم نبود، زیرا کلیت بودجه امری بیمعنی است.
اینکه دولت فلان چند ده هزار میلیارد تومان درآمد یا مخارج دارد هیچ معنایی برای مردم ندارد. اصولاً مردم درکی عینی از این ارقام نجومی ندارند. اتفاقاً جزئیات بودجه است که اهمیت دارد.
هم از نظر درآمدها که منصفانه و قابل تحقق باشد و هم از نظر نحوه مصرف آنکه به بیشترین بازدهی برسد و از فساد و رانت نیز جلوگیری کند. بودجه باید بسیار منضبط و دقیق نوشته و دقیقتر هم نظارت شود نه اینکه فقط در یک سال ۲۰۰۰ تخلف از قانون بودجه اعلام شود، ولی محکومیت هیچ مدیری اعلام نشود.
گرچه اولین ضربه مهم به قانون بودجه را دولت احمدینژاد از طریق تضعیف سازمان برنامه و اختلال در بودجهنویسی زد؛ ولی همیشه ضربهای هم از سوی نمایندگانی وارد میشد که هدفشان سوق دادن منابع درآمدی به سوی حوزه انتخابی خود برای رایآوری دوباره است.
به همین دلیل نمایندگان این گوشت قربانی را به سوی خود میکشند، دولت هم نان بودجهای خود را در این تنور داغ میپزد و در نهایت سر مردم و اقتصاد و رشد و کارآمدی بیکلاه میماند و دهها نهاد بودجه میگیرند که کلمهای پاسخگو نیستند و حتی بعضاً شناختهشده هم نبودند.
ضربه بعدی در جریان رسیدگی به لایحه بودجه امسال زده شد و مصوب کردند که ارائه بودجه دومرحلهای شود. در عمل مرحله کلیات آن تصویب شده، ولی جداول و جزئیات هنوز در دستور کار مجلس قرار نگرفته؛ درحالیکه در دومین ماه سال هستیم و معلوم نیست دولت بر چه اساسی هزینه خواهد کرد؟
یکی از علل ریشهای وجود فساد و ناکارآمدی دستگاه اجرایی در ایران، وضعیت غیرعلمی بودجهنویسی و عدم شفافیت آن است. شاخص ادراک فساد (CPI) بیانگر رتبهی فساد بخش عمومی یک کشور در میان سایر کشورهای جهان است.
این شاخص در مقیاس صفر (بیشترین فساد یا اصطلاحاً کثیف) تا ۱۰۰ (بدون فساد یا اصطلاحاً پاک) کشورها را رتبهبندی میکند.
در آخرین رتبهبندی ارائهشده ایران با ۲۴ امتیاز بههمراه چند کشور دیگر مشترکاً در رتبه ۱۴۹ جهان قرار دارد. نکته مهم اینکه شاخص مزبور در سه سال اخیر بدتر شده است که بیش از هر چیز ناشی از یکدست شدن قوای گوناگون کشور و کاهش نظارتهای درونسیستمی و نیز افزایش عدم شفافیت در بودجهنویسی است.